سوره انفطار

سوره انفطار هشتاد و دومین سوره از سوره های قرآن کریم است و دارای ۱۹ آیه می باشد.

نزول سوره

این سوره به اتفاق مفسران مکى است و اندکى پیش از هجرت بعد از سوره نازعات و قبل از سوره انشقاق نازل شده است. هماهنگى و نظم موجود در میان آیات این سوره نشان وحدت نزول آن است.

بنا به قول مشهور، ترتیب نزول آن مانند ترتیب کنونى آن در مصحف، ۸۲ و داراى ۱۹ آیه، ۸۱ کلمه و ۳۱۹ حرف است.

ویژگی‌های سوره انفطار

نام مشهور این سوره، «انفطار»، مصدر باب انفعال به معناى شکافته شدن و برگرفته از کلمه «انفَطَرَت» در آیه نخست آن است. در روایات و برخى منابع کهن از آن به سوره «اِذَا السَّماءُ انفَطَرَت» و در برخى تفاسیر به سوره «انفطرت» و «المنفطره» نیز یاد شده است.

سوره انفطار در تقسیم‌بندى سوره‌ها در گروه سوره‌هاى «مفصل»، یعنى سوره‌هایى که بسمله‌هاى فراوانى بین آن‌ها فاصله انداخته است، قرار دارد.

درباره ارتباط این سوره با سوره پیش از آن (تکویر) نیز گفته‌اند: چون خداوند در سوره تکویر به مباحث قیامت و رخدادهاى مهم آستانه آن پرداخته، در این سوره نیز همین مباحث را پى گرفته است، از این ‌رو برخى مفسران از آن به عنوان «تمام» یا «نظیر» سوره پیشین یاد کرده‌اند.

محتواى سوره

این سوره به انسان هشدار مى‌دهد مبادا به سبب فراموش کردن قیامت و حسابرسى اعمال در آن روز و به امید احسان پروردگار، مرتکب گناه شود، از این‌رو در آیات ۱‌ ـ‌ ۵ با برشمردن برخى از حوادث هولناک آستانه قیامت و این که در آن روز انسان پس از برانگیخته شدن از قبر، بر تمام آثار و اعمالش مطلع مى‌گردد، به معرفى روز قیامت مى‌پردازد و در آیات ۶ ـ ۸ انسان را به سبب ناسپاسى در برابر نعمت‌هاى خداداد سرزنش و به او هشدار مى‌دهد.

در آیات ۹‌ ـ ۱۶ راز نافرمانى انسان را فراموش کردن قیامت مى‌داند و براى بیدارى او از خواب غفلت، بر این نکته تأکید مى‌ورزد که بر انسان نگهبانانى گمارده شده است که کارهاى او را ثبت مى‌کنند. سپس به سرنوشت نیکان و بدان اشاره مى‌کند و در پایان، آیات ۱۷ ـ ۱۹ با اشاره به دشواری‌هاى آن روز عظیم مى‌گوید: روزى است که هیچ‌کس قادر بر کارى به سود دیگرى نیست و این واقعیت که همه امور از آن ‌خداست در آن روز آشکار مى‌شود.

فضیلت سوره

بر پایه روایتى از امام ‌صادق علیه‌السلام، کسى که همواره در نمازهاى واجب و مستحب، سوره‌هاى انفطار و انشقاق را تلاوت کند، خداوند بین او و حاجتش فاصله نمى‌اندازد و مانعى میان او و خداوند نخواهد بود و پیوسته خداى سبحان به او مى‌نگرد تا از حساب مردم فارغ ‌شود.

پانویس

منابع

• سید عبدالرسول حسینى‌زاده، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد ۵، صفحه ۳۰-۳۲.

پیوست

سوره انفطار/متن و ترجمه